259
الشُّفيه 1
شرف الاثايه همواره براى قافله‌ها و جهانگردان و مسافران به نام الشفيه (تصغير شفه) مشهور بوده است؛ مانند شفية الفرع و شفية الصلصله، مقابل اين منزلگاه توقف كرديم. بازارى متروك در آنجا بود كه نزديك بيست مغازه در آن به چشم مى‌خورد كه بيشتر آنها بسته هستند و نشان مى‌دهد ساكنان آنجا از آنها به جاى انبارهاى جمع‌آورى گياهان در فصل بهار استفاده مى‌كنند. راهى به سمت جنوب از ميان رديفى از اين مغازه‌ها عبور مى‌كند. مغازه‌هايى سنگى كه روى سنگ‌هاى آن با گچ سفيد نشده و آب آن از چاه‌هاى الاثايه مى‌آيد. جاده از آنجا به سمت جنوب، به اندازه قابل توجهى منحرف مى‌شود و در دره‌اى تنگ و ناهموار به طرف عرج ادامه پيدا مى‌كند و دو كوه از شرق و غرب به آن پيوسته است.
چاه‌هاى الاثايه
امروزه چاه‌هاى الشفيه، منسوب به منزلگاهى است كه ذكر آن گذشت. در انتهاى سراشيبى گردنه، در فاصله يك كيلومتر و نيم چند چاه قرار دارد كه همواره مورد استفاده بوده و برخى از آنها هم متروك است. همه چاه‌ها داراى ديواره و دهانه محكم و وسيعى هستند. مالكيت اين چاه‌ها ميان اشخاصى از قبايل مختلف مشترك است. متقدمان 2 شرف و الاثايه را جدا از هم ذكر كرده‌اند و منظورشان از شرف الاثايه، آن منزلگاه بوده است؛ زيرا الشرف همان جايگاه بلند و مشرف است و منظورشان از الاثايه همين چاه‌هاى منسوب به آن بوده است. گفته‌اند كه پيامبرخدا(ص) در آنجا مسجدى دارد من اثرى از آن نيافتم.