239

از رابغ تا السقيا ¹

صبح روز 7 ذى الحجه 1396ه.ق، برابر با 7 قوس ² 1355ه.ش و 28تشرين ³ و 2 نوامبر سال 1976م، در اواخر فصل پاييز از رابغ به راه افتاديم. اين سفر نيمه رسمى بود؛ چون من به عنوان مسئول نظامى در حدود رابغ كار كرده بودم. مرزهاى اين ناحيه از البريكه (الجار در قديم) در سمت شمال شروع شده و تا ذهبان در جنوب ادامه دارد و امروزه اصطلاحاً به آن قطاع رابغ مى‌گويند. مسافت بين البريكه تا ذهبان در طول ساحل حدود دويست كيلومتر است. در اين سفر حسين، دانش‌آموز مدرسه راهنمايى همراه من بود.

ساعت 7 صبح از رابغ، در جاده‌اى كه به سمت مدينه مى‌رفت، خارج شديم. در سمت راست ما رشته كوه‌هاى كوچكى كه از سمت شمال به جنوب امتداد پيدا كرده بود، قرار داشت كه از شمال به اضافر مى‌پيوست و از جنوب در محل اتصال به وادى النويبع، به وادى مرّ (وادى رابغ) مى‌پيوست. اين رشته كوه فِخْذَى نام داشت. كوه‌هايى كم‌ارتفاع كه النويبع در دامنه‌هاى شرقى آن گسترده شده بود. اين وادى به گوارايى آبش مشهور است و امروزه آب رابغ از آن تأمين مى‌شود. دامنه‌هاى غربى آن در دشت ساحلى كه از رابغ هم قابل مشاهده است، از شرق