210

روز پانزدهم سفر(شنبه 12 صفر 1393ه . ق)

سويقه و السياله و صخيرات

از مدينه به سمت مكه خارج شدم و 41 كيلومتر در جاده آسفالت پيش رفتم. در حد فاصل ملل و فريش به راه ادامه دادم و بعد در سمت راست وارد جاده الجفر شدم. از آن جاده در وادى الضنيكه (تنگه الفريش) نزديكى عبّود شدم و بعد از طى كمتر از يك كيلومتر جاده حزره ¹ در سمت چپ ظاهر شد. آن را به سمت غرب پيمودم. بلندى‌هاى كوه‌هاى الفقاره از پشت كوه‌هايى كه ارتفاع كمترى داشت، به چشم مى‌خورد. بعد از طى پنج كيلومتر به بالاى وادى الرمث رسيدم در آنجا چاه سقى در هشت كيلومترى جاده آسفالت قرار داشت. بعد جاده به سمت غرب برگشت و در وادى حزره سرازير شد و همين‌طور مستقيم پيش رفت تا اينكه زمينى كه چندان مرتفع نبود، ظاهر شد. در آنجا چاهى با دهانه بزرگ بود كه خشك شده بود. گويا اين بلندى، مزرعه اين چاه بوده و ده كيلومتر از جاده آسفالت فاصله داشت. كوه‌هاى سياه آن را احاطه كرده بود و از شمال كوه‌هايى سرخ رنگ مشرف بر آن بود و به مردمى از الرتعه، از حرب منسوب بود و چاه الرتيعى نام داشت.