1) . شهر دوست: يكى از نام‌هاى مدينه، حبيبه است؛ زيرا پيامبر فرمود: «اَللّهُمَّ حَبِّب الَينَا المَدِينَةَ كَحُبّنا مَكَّة أَوْ أَشَدّ». يازده نام از مدينه در تورات آمده است: مدينه، طابه، طيبه، مسكينه، جابره، مجبوره، مرحومه، عذراء، محبه، عاصمه؛ حرمين شريفين، ص116. در تاريخ مدينه نيز تعدادى از اسامى مدينه آمده است؛ تاريخ مدينه، ج1، ص 155. مدينه اولين پايتخت اسلام است. بيش از نيمى از مردم مدينه، از قبيله حرب هستند. بيشترين محصول نخل را دارد و انواع سبزيجات و ميوه‌جات، مثل انگور، پرتقال و موز در آن مى‌رويد. مهم‌ترين حوادث تاريخى مدينه، غزوه تبع، هجرت رسول، واقعه مسرف، انقلاب كبير عربى و هجوم سعودى‌هاست. از جبل كثير در جنوب، تا كوه ثور در شمال و كوه احد داخل در حرم مدينه است. مسجد نبوى در قلب شهر است. از نام‌هاى مدينه مى‌توان به اينها اشاره كرد: دار الابرار، دارالهجره، دارالسلام، دارالفتح، طيبه، الطَّيبِّه، المنوره، قرية الانصار، ذات النخل، دارالايمان، سيدة البلدان، ذات الحرار، الدرع الحصينه، دارالاخيار، المؤمنه، المباركه، المختارة بيت الرسول، المدينه، يثرب، دارالمصطفى و... كه تا حدود 95 اسم مى‌رسد. پيامبر از تسميه آن به يثرب نهى فرموده است؛ معجم معالم الحجاز، ج8، ص 73. همچنين ر.ك: روض المعطار، ص668.