112 هيچ‌گاه آب باران از آن قطع نمى‌شود و در كنار آن، مردمى از خزاعه و كنانه زندگى مى‌كنند.
الحازمى گفته است: «وادى خم بين مكه و مدينه و در نزديكى جحفه قرار دارد و در آن آبگيرى هست كه رسول خدا در كنار آن خطبه خوانده است. اين وادى به سستى زمين و روييدنى اندك معروف است».
البكرى مى‌گويد: «به محل غدير خم الخرار مى‌گويند» و در جاى ديگر مى‌گويد: «غدير خم در فاصله سه ميلى جحفه، در سمت چپ جاده قرار دارد و هر كس از مدينه به سمت مكه مى‌آيد، از آن عبور مى‌كند». به اين آبگير، چشمه‌اى مى‌ريزد و اطراف آن انبوه درختانى به چشم مى‌خورد كه در هم فرو رفته‌اند و اين همان بيشه‌اى است كه خم ناميده مى‌شود. و بين اين غدير و آن چشمه، مسجد پيامبر(ص) قرار دارد و نخلستان‌هايى نيز در آنجا وجود دارد.
پيامبر(ص) در غدير خم فرموده است: «مَنْ كُنتُ مَولاهُ فَعَلىٌّ مَولاهُ؛ اللّهُمَّ وَالِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَن عاداه». آن حضرت اين كلام را هنگام بازگشت از حجةالوداع بيان فرموده است و از اين رو برخى از شيعيان گفته‌اند:
وَ يَوماً بِالغَديرِ غَديرُ خُمٍّ t t أبانَ لَهُ الوِلاية لَو أُطِيعا
خطبه الغدير در كنار اين غدير مشهور است كه از جمله دلايل شيعه، بر ولايت حضرت على بن ابى‌طالب(ع) است. 1
وادى مَرّ عُنيب 2
يكى از وادى‌هاى حاصلخيز و پربركت حجاز است. در بالاى آن، الاكحل و بعد مرّ و وادى رابغ قرار دارد كه به مرّ عنيب (مصغر عنب) معروف است؛ زيرا در حجاز چهار مرّ وجود دارد: 1. مرّ الظهران؛ 2.مرّ عنيب و دو مرّ ديگر (مرّيين)