44امام علي(ع) در نهج البلاغه مى‌فرمايد:

وَ فِي أَزْمَانِ الْفَتَرَاتِ عِبَادٌ نَاجَاهُمْ فِي فِكْرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فِي ذَاتِ عُقُولِهِمْ. ¹

همواره خداوند در زمان‌هاى مختلف، بندگانى دارد كه در فكرشان و در عمق عقولشان با آنان سخن مى‌گويد.

مولاى متقيان خطاب به «كميل بن زياد نخعى» مى‌فرمايد:

«لا تَخْلُوالأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ إِمّا ظاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خائِفاً مَغْمُوراً...» ²؛ «زمين از حجت آشكار يا نهان خداوند، خالى نمى‌ماند...».

مولوى در اين‌باره مى‌گويد:

پس به هر دورى ولى قائم است تا قيامت آزمايش دائم است

مهدى و هادى وى است اى راه‌جو هم نهان و هم نشسته پيش رو

او چو نور است و خرد جبريل اوست وان ولى كم از او قنديل اوست ³

اميرمؤمنان، علي(ع) در كلامى ديگر مى‌فرمايد:

إِنَّ أَمْرَنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لا يَحْتَمِلُهُ إِلاَّ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ أَوْ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ أَوْ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ قَد امْتَحَنَ اللهُ قَلْبَهُ لِلإِيمَان. ⁴

همانا امر ما بسيار سخت است كه آن را تنها ملك مقرب يا نبى مرسل يا بنده مؤمن كه خداوند قلب او را براى ايمان آزموده است، آن را حمل مى‌كند.

در سپهر حقيقت، نبى چون خورشيد است و ولى چون ماه و انوار