36آگاه است و ابراز كرامت براى آنها امكان‌پذير است. آنها چه در زمان حياتشان و چه پس از مرگ جسمانى مى‌توانند از گنهكاران شفاعت كنند. 1
«قاضى عبدالجبار»، متكلم معروف معتزلى، هم‌دوره و هم‌عصر با شيخ مفيد، بر آن است كه رياست امور ادارى و نظامى و قضايى با امام است. بدين ترتيب، امام كسى است كه بر امت ولايت دارد و به صورتى در امور امت تصرف مى‌كند كه دستى بالاى دست او نيست. 2
در كتاب «باب حادى عشر» نوشته علامه حلّى به شرح «جامع شهرستانى»، در باب امامت آمده است:
امامت، رياست عامه‌اى است در امور دين و دنيا؛ او بايد معصوم باشد تا مانع ظلم و گناه شود. امام حافظ كتاب و سنت است. واجب است كه امامت امام را خدا و رسول او تصريح كرده باشند. واجب است كه امام، افضل از بقيه مردم باشد.
خواجه نصيرالدين طوسى نيز معتقد است كه نصب امام، بر خدا واجب است؛ زيرا لطف خداوند لازم مى‌دارد كه مردم به راه راست هدايت شوند. خواجه در اينكه امام بايد معصوم باشد، چند دليل آورده است: «پيغمبر بايد از همه‌كس بيشتر با گذشت و بردبار باشد؛ در خوش‌خويى از همه‌كس بالاتر باشد؛ در اقامه حدود الهى از همه‌كس حريص‌تر باشد؛ در رأى و تدبير استوار باشد؛ در حفظ قرآن از همه جلوتر باشد؛ به اخبار غيب آشنا باشد؛ دعايش خيلى زود مستجاب شود؛ معجزاتى از او ظاهر