24افزون بر اين، روايات زيادى درباره ميانه‌روى در عبادات از ائمه(عليهم السلام) رسيده است كه بيانگر اعتدال در عبادت است، از جمله امام صادق(ع) مى‌فرمايد:

مَرَّ بِى أَبى وَ انا بِالطّواف و انا حَدَثٌ وَ قَدْ اجْتَهَدتُ فِى العِبادَة فرآنى و أنا أَتَصابُّ عَرَقاً فَقالَ لِى يا جَعْفَرُ يا بُنَىَّ انَّ اللهَ اذا احَبَّ عبداً أَدْخلهُ الجَنةَ وَ رَضِىَ عَنهُ بِاليَسيرِ. ¹

در جوانى و درحالى‌كه مشغول طواف بودم، پدرم بر من عبور كرد. در اطاعت خدا سخت كوشش مى‌كردم. پدرم مرا درحالى‌كه عرق مى‌ريختم ديد. فرمود: «اى جعفر! اى فرزندم! خداوند هرگاه بنده‌اى را دوست بدارد، وارد بهشت مى‌كند و به اندك از او راضى مى‌شود».

و نيز رسول خدا(ص) فرمود:

انّ هَذا الدِّينَ مَتينٌ فَأوغِلوا فيه بِرِفْقٍ وَ لاتُكَرِّهُوا عِبادَة اللهِ إلى عِبادِالله. ²

اين دين استوار و محكم است، با رفق و مدارا با آن رفتار كنيد. عبادت خدا را بر بندگان خدا سخت نگيريد.

و امام صادق(ع) فرمود:

«لاْ تُكَرِّهُوا إلى أَنفُسِكُم العِبادَةَ» ³؛ «خود را با اكراه به انجام دادن عبادت وادار نسازيد».

«علامه حلى» نماز در تمام شب را مستحب نمى‌داند و مى‌گويد:

نبايد تمام شب را به نماز قيام كرد؛ چون پيامبر(ص) وقتى اطلاع يافت كه شخصى از اصحاب ايشان روزه مى‌گيرد و افطار