155. از نظر اصطلاح‌شناسى، متكلمان رجعت را به معناى زنده شدن پس از مرگ و پيش از قيامت مى‌دانند. در تفسير آن به اختصار مى‌توان گفت كه بعد از ظهور حضرت مهدى(عج) و در آستانه رستاخيز، گروهى از مؤمنان خالص و نيز كافران بسيار شرور به اين جهان باز مى‌گردند. گروه اول، مدارجى از كمال را طى مى‌كنند و گروه دوم، كيفرهاى شديدى مى‌بينند. «شيخ حر عاملى» در اين‌باره مى‌نويسد:
مراد از رجعت در اينجا زنده شدن بعد از مرگ و پيش از قيامت است و همين معنا از لفظ رجعت به ذهن خطور مى‌كند و دانشمندان نيز بر آن تصريح كرده‌اند. 1
6. براى تبيين هدف و آثار رجعت، بيان چند نكته ضرورى است:
الف) با رجعت، وعده الهى كه در قرآن آمده تحقق مى‌يابد:
(إِنّٰا لَنَنْصُرُ رُسُلَنٰا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيٰاةِ الدُّنْيٰا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهٰادُ) (غافر: 51)
ما به يقين پيامبران خود و كسانى را كه ايمان آورده‌اند، در زندگى دنيا و ]در آخرت[ روزى كه گواهان به‌پا مى‌خيزند، يارى مى‌دهيم.
ب) با بازگشت عده‌اى از بهترين‌ها و بدترين‌ها به دنيا،