14تأويل ظهور، پس از ثبوت سند، روشى ناروا، و خلاف طريق عقلا در باب تفهيم و تفهم است؛ مگر آنكه ظاهرى مخالف حكم صريح عقل باشد.

3. گرچه مسئله رجعت هم به‌صورت فراگير در آيه ( إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ ) (بقره: 156) آمده، و هم با تكريم ويژه از بندگان صالح، در آيات ( يٰا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِي إِلىٰ رَبِّكِ رٰاضِيَةً مَرْضِيَّةً * فَادْخُلِي فِي عِبٰادِي * وَ ادْخُلِي جَنَّتِي ) (فجر: 27-30) نمايان شده است، اما در اين تحقيق، مفهوم خاصى از رجعت منظور است. رجعت عبارت است از بازگشت بعضى از انسان‌ها به حيات دنيوى (زنده شدن آنها بعد از مردن). اين معناى رجعت از معتقدات مسلّم شيعه است كه ريشه در آيات قرآنى و روايات ائمه‌اطهار: دارد.

4. واژه رجعت در لغت، از رَجَعَ به معناى بازگشت گرفته شده و «رجعة» مفعول مطلق مرّة به معناى يك‌بار برگشتن است. ¹ «فيومى» مى‌گويد:

الرجعة بالفتح بمعنى الرجوع و فلان يؤمن بالرجعة أى بالعود إلى الدنيا. ²

رجعت به فتح «راء» به معناى بازگشت است. اينكه مى‌گوييم فلانى به رجعت معتقد است، يعنى به بازگشت به دنيا معتقد است.