92...و از خداوند متعال مى‌خواهد به جاه و مقام او در توسل به حضرت؛ زيرا اوست كه كوه‌هايى از عيب‌ها و سنگينى‌هاى گناهان را نابود مى‌كند؛ چرا كه بركت شفاعتش و عظمت او نزد پروردگارش هرگز هيچ گناهى با آن مقابله نمى‌كند. و كسى كه معتقد به خلاف آن شود پس او محروم است كه خداوند بصيرتش را گرفته و قلبش را گمراه كرده است. آيا نشنيده‌اى گفتار خداى متعال را كه فرمود: (و اگر آن زمان كه به خود ظلم كردند نزد تو مى‌آمدند...).
5. قسطلانى
او در «المواهب اللدنية» نقل كرده:
وقد روى انّ مالكاً لمّا سأله أبوجعفر المنصور العباسى: يا أباعبدالله! أأستقبل رسول الله (ص) و ادعو ام استقبل القبلة و أدعو؟ فقال له مالك: ولم تصرف وجهك عنه و هو وسيلتك و وسيلة أبيك آدم عليه السلام إلى الله عزّوجلّ يوم القيامة. 1
روايت شده كه چون ابوجعفر منصور عباسى از مالك سؤال كرد: اى ابوعبدالله! آيا رو به رسول خدا (ص) نمايم و دعا كنم، يا رو به قبله نموده و دعا نمايم؟ مالك در جواب او گفت: چرا صورتت را از طرف حضرت برمى‌گردانى در حالى كه او وسيله تو و وسيله پدرت آدم عليه السلام نزد خداى عزّوجلّ در روز قيامت است.
او در ردّ ابن تيميه كه اين قصّه را درباره «مالك بن انس» رد كرده مى‌گويد: