30 بَعْضُهُمْ أَوْلىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتٰابِ اللّٰهِ فرا رسيد و در امامان‌بعدى جارى شد. پس اطاعت از آنان اطاعت از خداوند و نافرمانى آنان، نافرمانى خداوند است.

بنابراين، امامان‌از اهل‌بيت‌اند و ادعاى شيعه در اين‌باره اثبات ميشود. برخى از بزرگان اهل‌سنت مانند حموينى نيز نقل كردهاند كه ابوبكر و عمر از رسول‌خدا(ص) پرسيدند: «آيا ولايت تنها براى على است؟» حضرت فرمودند: «براى على و اوصياى من تا قيامت خواهد بود». پرسيدند: «اوصياى شما چه كسانى‌اند؟» فرمودند:

عَليٌّ أخي وَ وَزيرِي وَ وارِثي وَ وَصيِّي وَ خَليفَتي فِي امّتي وَ وَلِيُّ كُلِّ مُؤمنٍ بَعدي ثُمَّ ابْنِي الحَسَنِ ثُمَّ ابْنِي الْحُسينِ ثُمَّ تِسعةٌ مِنْ وُلدِ ابْنِي الْحُسينِ واحِداً بَعد واحدٍ، الْقُرآنُ مَعَهُم وَ هُمْ مَعَ الْقُرآنِ، لا يُفارِقونَه وَ لايُفارِقُهم حَتّى يَرِدوا عَلَيَّ الْحَوضَ. ¹

على برادر و وزير و وارث و وصى من و خليفه‌ام در امتم مى‌باشد. او بعد من سرپرست هر مؤمنى است؛ پس از او فرزندم حسن و پس از او فرزندم حسين و نه تن از فرزندان حسين يكى پس از ديگرى سرپرست و ولى مؤمنانند. قرآن با آنان و آنان با قرآنند. از هم جدا نمى‌گردند تا بر حوض (كوثر) بر من وارد شوند.

همچنين هنگامى كه آيه يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللّٰهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ²(نساء: 59) نازل شد و خداوند فرمانبرى را از «اوليالامر» به‌طور مطلق واجب كرد و پيروى مردم را از ايشان هم‌سنگ اطاعت از پيغمبر اكرم(ص) دانست، جابربن عبدالله انصارى از آن حضرت پرسيد: «اين «اولوا الامر» كيانند كه پيروى از آنان نزديك به پيروى از شماست؟» پيامبر فرمود:

هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي‌طَالِبٍ ثُمَّ