53كه آن مقدار را صدقه بدهد. ¹

صورت سوم: اين است كه مقدار حرام را نمى‌داند ولى صاحبش را مى‌شناسد مثل اينكه از شخصى به‌طور مكرر ربا گرفته اكنون خود شخص را مى‌شناسد، ولى مقدار رباهايى را كه از او گرفته دقيقاً نمى‌داند. در اين صورت چند نظر است:

1) آيات عظام: امام راحل، اراكى، صافى، گلپايگانى، نورى: بايد يكديگر را راضى نمايند و چنان‌چه صاحب مال راضى نشود در صورتى كه انسان بداند چيز معينى مال اوست و شك كند كه بيشتر از آن هم مال او هست يا نه، بايد چيزى را كه يقين دارد مال اوست به او بدهد و احتياط مستحب آن است آن مقدار بيشتر را كه احتمال مى‌دهد مال اوست به او بدهد. ²

2) آيت الله خويى و آيت الله تبريزى: بايد مقدارى را كه يقين دارد مال اوست به او بدهد و بهتر آن است كه مقدار بيشترى را

كه احتمال مى‌دهد مال اوست نيز به او بدهد. ³

فرق اين نظر با نظر اول اين است كه براساس نظر اول، در