10 نوع استفاده از آن بستگى دارد؛ مى‌تواند چون شمشير برنده‌اى عمل كند و سر گوينده‌اش را به باد دهد يا از افتادن نابينايى در چاه جلوگيرى كند. امام على(ع) در اين باره مى‌فرمايد:
«كَمْ مِنْ إنسانٍ أهْلَكَهُ لِسانٌ» 1؛ «چه بسيار انسانى كه زبان، او را نابود كرد».
بر اين اساس، بايد همواره مراقب اين شمشير تيز و برنده بود تا از پيامدهاى زيانبار آن در امان بمانيم و اين مراقبت در سفرهاى زيارتى بيشتر خود را نمايان مى‌سازد. اميرمؤمنان على(ع) به پيروان خويش سفارش مى‌كند:
وَلْيَخزُنِ الرَّجُلُ لِسانَهُ فَإنَّ هَذَا اللِّسانَ جَمُوحٌ بصاحِبِهِ. 2
مرد بايد زبانش را حفظ كند؛ زيرا همانا اين زبان سركش صاحب خود را به هلاكت مى‌اندازد.
بر همين اساس، به حفظ زبان سفارش شده است، چنان‌كه ناصرخسرو سروده:
مكن مجروح دل‌ها را به طعنه
از امام على(ع) پرسيدند:«زيباترين آفريده خدا كدام است؟» حضرت فرمود: «سخن». گفتند: «زشت‌ترين آن كدام است؟» باز هم فرمود: «سخن». سپس فرمود: