64در «تفسير عياشى» از امام صادق(ع) نقل شده است كه حضرت فرمود: «اگر قرآن همان‌گونه كه نازل شده، خوانده مى‌شد، نام ما را در آن مى‌يافتى». 1
همچنين در جاى ديگرى از اصول كافى، از «سالم بن سلمه» چنين نقل شده است:
مردى، حروفى از قرآن را برخلاف آنچه مردم مى‌خواندند بر امام‌صادق(ع) قرائت كرد و من مى‌شنيدم. امام صادق(ع) فرمود: «از اين قرائت خوددارى كن. همان‌گونه كه مردم مى‌خوانند قرائت كن تا آنكه [حضرت] قائم(عج) قيام كند. آن‌گاه كه قائم قيام كرد، كتاب خداوند عزوجل را بر اساس حد واقعى آن قرائت مى‌كند و مصحفى را كه على(ع) نگاشته است، ظاهر مى‌كند».
آن‌گاه امام صادق(ع) افزود: على(ع) هنگامى كه از نوشتن [قرآن] فراغت يافت، آن را براى مردم آشكار ساخت و به آنها فرمود: «اين كتاب خداوند عزوجل است؛ همان‌گونه كه بر محمد(ص) نازل شد و من آن را از دو لوح گردآورى كردم». [در پاسخ] گفتند: «نزد ما مصحفى است كه قرآن در آن گردآورى شده است و نيازى به مصحف شما نيست». حضرت فرمود: «به خدا سوگند! از اين پس، هرگز آن را نخواهيد ديد. تنها موظف بودم وقتى آن را گردآورى كردم، به شما اعلام كنم تا آن را تلاوت كنيد». 2