27غير از خدا [براى اين كار] دعوت كنيد». و اگر كافران دعوت شما را نپذيرفتند، [به آنها بگوييد] بدانيد [قرآن] تنها با علم الهى نازل شده است و هيچ معبودى جز او نيست. آيا [با اين حال] تسليم [حق] مى‌شويد؟

در آيه ديگر مى‌فرمايد:

أَمْ يَقُولُونَ افْتَرٰاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللّٰهِ إِنْ كُنْتُمْ صٰادِقِينَ * بَلْ كَذَّبُوا بِمٰا لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَ لَمّٰا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ كَذٰلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كٰانَ عٰاقِبَةُ الظّٰالِمِينَ (يونس: 38 و 39)

آيا آنها مى‌گويند: «او قرآن را به دروغ [به خدا] نسبت داده است». بگو: «اگر راست مى‌گوييد، يك سوره همانند آن بياوريد و غير از خدا، هركس را مى‌توانيد، [به يارى] فراخوانيد». [ولى آنها از روى علم و دانش قرآن را انكار نكردند]. بلكه آنان چيزى را تكذيب كردند كه آگاهى از آن نداشتند؛ درحالى‌كه هنوز واقعيتش بر آنان روشن نشده بود. پيشينيان آنها نيز همين‌گونه تكذيب كردند. پس بنگر عاقبت كار ستمگران چگونه بود.

اين آيه نيز [مانند آيه قبل] مكى است و در آن براى نظم و بلاغت، رقابت‌طلبى صورت گرفته است؛ زيرا اين‌كار با شأن ظاهرى عرب‌هاى مخاطب آيات در آن روزگار سازگار بود. بر اساس تاريخ، بلاغت اعراب [فصيح] در سخن‌گفتن چنان بود كه هيچ‌يك از امت‌ها بدان حد نبود و اعراب در بيان، نظم سخنورى، كاربرد عبارات، روان بودن گفتار قدرتى داشتند كه ديگران نداشتند.