41. آنان از نژاد عرب هستند و يهوديت را [براى دين] پذيرفته‌اند. «ابن‌هشام» در كتاب «السيرةالنبوية» به نقل از «ابن اسحاق» مى‌گويد: «اصل خانواده مرحب، شهسوار مشهور خيبر، به يكى از قبايل حمير باز مى‌گردد».
يعقوبى روايت مى‌كند:
اصل دو قبيله بنى‌نضير و بنى‌قريظه، به قبيله يمنى «جذام» برمى‌گردد كه به حجاز مهاجرت كردند و در شمال غرب اين سرزمين انتشار يافتند. پس از آن، اين عرب‌زبانان دين يهوديت را پذيرفتند و در يثرب (مدينه منوره) سكنا گزيدند.
تيماء در شمال خيبر، قرار دارد كه در آن دين يهوديت رواج داشت. «سموأل بن‌حيا بن‌عاديا» از بزرگان تيماء و يهودى بود كه مورخان در نَسَب او دچار اختلاف شدند. گروهى مى‌گويند كه وى از قحطانى‌ها بوده است. برخى ديگر او را از «غسان» و از «أزد» مى‌دانند؛ البته ميان اين دو ديدگاه مورخان، تناقضى وجود ندارد و مى‌توان گفت، وى فردى از نژاد عرب بوده كه دين يهوديت را برگزيده است.
آقاى جوادعلى معتقد است كه تلمود، به پذيرفتن كيش يهوديت از سوى برخى اعراب اشاره مى‌كند. او مى‌گويد:
از برخى مطالب تلمود روشن مى‌شود، گروهى از اعراب به يهوديت گرويده‌اند. آنان نزد خاخام‌هاى يهودى آمده و در برابر آنها يهودى شده‌اند. آيين يهوديت، در حمير، بنى‌كنانه، بنى‌حارث بن‌كعب، كنده، غسان و... حضور داشته است. برخى خاورشناسان، بر پايه مطالعه نام‌هاى يهوديان حجاز، هنگام ظهور اسلام، بر اين باورند كه آنان به‌طور حقيقى [نژادى] يهودى نبوده‌اند. بلكه عرب‌هايى بوده‌اند