46السّٰاعَةِ وَ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ مٰا فِي الْأَرْحٰامِ وَ مٰا تَدْرِي نَفْسٌ مٰا ذٰا تَكْسِبُ غَداً وَ مٰا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللّٰهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ . ¹

در پنج مورد غيب است كه جز خداوند آنها را نمى‌داند، آن‌گاه اين آيه را تلاوت نمود: (آگاهى از زمان قيام قيامت مخصوص خداست، و او است كه باران را نازل مى‌كند، و آنچه در رحم مادران است مى‌داند، و هيچ‌كس نمى‌داند فردا چه مى‌كند، و هيچ‌كس نمى‌داند در چه سرزمينى مى‌ميرد، فقط خداوند عالم و آگاه است).

و نيز از عائشه نقل شده كه گفت:

ومن زعم انّه يخبر بما يكون في غد فقد اعظم على الله الفرية، والله يقول: قُلْ لاٰ يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللّٰهُ . ²

و هركس گمان كند كه به او از آنچه آينده اتفاق مى‌افتد خبر داده مى‌شود او بر خداوند تهمت بزرگى بسته است، و حال آنكه خداوند مى‌فرمايد: (بگو هيچ‌كس جز خدا از غيب آسمان‌ها و زمين اطلاعى ندارد).

جمع بين آيات و روايات

بايد بين آيات و روايات جمع نمود و جمع آن به اين است كه گفته شود: علم غيب به طور استقلال و كليدها و اصل آن از جانب خداست،