56تفاوتى ندارد.
بخش سوم: شبهات وهابيت
وهابيت و صفات خدا
محمد بن عبدالوهاب پايه‌گذار مسلك وهابيت و كسانى كه اين بذر فاسد را در ميان مردم پاشيدند؛ مانند ابن تيميه و شاگردش ابن قيّم و پيروانشان، همگى مدعى هستند كه تنها آن‌ها اعتقاد به توحيد ناب دارند و تنها آن‌ها هستند كه از آستان مقدس توحيد حراست كرده، نگذاشته‌اند ذرّه‌اى از شرك به آن راه يابد! وهابى‌ها بر اين باورند موحّد واقعى آن‌ها هستند! و مسلمانان ديگر، همه كافر و مشرك‌اند! در حالى كه وهابى‌ها حريم آستان مقدس توحيد را شكستند و صفاتى را به خداى سبحان نسبت دادند كه به هيچ وجه لايق مقام قدس و جلال با عظمت خداوند نيست. آنان خدا را جسم مى‌دانند. برايش جهت فوقانيت قائل‌اند. خدا را در عرش، كه مافوق همۀ آسمان‌ها و زمين است، مى‌دانند. براى خداوند حركت و جهت قرب معتقدند و مى‌گويند خداوند شب‌هاى جمعه از آسمان پايين مى‌آيد و در قيامت كنار مردم مى‌ايستد و معتقد به صورت و دست (دست راست و دست چپ)، انگشتان و دو چشم به معناى حقيقى براى خدا هستند. الفاظ صفات خدا را بدون توجيه و تأويل، حمل بر معانى حقيقى مى‌كنند و براى خدا همان محبت و رحمت و همان