204(واجب) جايز نيست مگر نماز ميّت و نماز عصر همان روز.
شافعيه؛ نماز فريضه و نافله‌اى كه داراى سبب است در اوقات نهى كراهت ندارد و نافلۀ بدون سبب كراهت دارد.
مالكيه؛ در اوقات نهى نمازهاى فريضه و قضا جايز است ولى در وقت طلوع و غروب نوافل مطلقاً حرام است. 1يادآورى (1):
اماميه نوافل را تقسيم كرده‌اند به: 1. نوافل مرتبه؛ همان نوافل روزانه است 2. غير مرتبه؛ كه آن به دو دسته تقسيم مى‌شود: الف) نوافل داراى سبب خاص؛ مانند نماز زيارت، استخاره و نمازهاى مستحب در اوقات مخصوص ب) نوافل غير داراى سبب خاص كه به آن مبتدئه گويند. كراهت نماز در اوقات نهى در صورت ثبوت، اختصاص به نوافل مبتدئه دارد، اگرچه بسيارى از اماميه حتى در اين قسم نيز در حكم به كراهت اشكال و ترديد دارند. 2يادآورى (2):
در اوقات نهى، مباحث بسيارى مطرح است، هم در مورد ادله و مستندات آن و هم در مورد خودِ اوقات و هم در مورد نوع نمازهايى كه مورد نهى قرار گرفته‌اند و از اين رو، اقوال مختلف و متفاوتى مطرح شده است، حتى در مواردى به يك فقيه يا يك مذهب فتاواى متعارض نسبت داده شده است. در ميان اماميه نيز عدّه‌اى روايات نهى را حمل بر تقيه كرده‌اند و حتى كسانى مانند صدوق كراهت را هم نپذيرفته‌اند. 3