1) - اين سرسختى در برابر علماى دين منحصر به زمامداران وهّابيت نيست، همۀ بدعتگذاران، علماى دين را بزرگترين مانع راه خود مى‌دانند و همواره تلاش مى‌كنند كه اين سدّ فولادين را از سر راه خود بردارند. دانشمندان كه وارثان پيامبرانند، شب و روز تلاش مى‌كنند تا از رخنه كردن افكار انحرافى به مرز ايمان جلوگيرى كنند. علماى دين چون كوهى استوار در برابر دزدان عقيده ايستاده‌اند تا مسلمانان مستضعف، در دام شيطانى آنها گرفتار نشوند. آنها سكّاندار كشتى امّت هستند، در برابر امواج سهمگين دريا ايستاده‌اند تا كشتى ايمان را در عهد غيبت ناخدا، در حدّ توان از فرو رفتن در گرداب طوفانها محافظت كنند. امام هادى عليه السلام پس از تشبيه عالمان به سكّاندار كشتى، مى‌فرمايد: «اگر نبود دانشمندانى كه در عهد غيبت قائم ما - عجّل اللّٰه فرجه - با دلائل استوار مردم را به سوى حق فرا مى‌خوانند و از حريم ايمان حمايت مى‌كنند و مستضعفان شيعه را از دامهاى شياطين و جوجه شيطانهاى ناصبى نجات مى‌دهند، احدى باقى نمى‌ماند جز اين كه از دين خدا مرتد مى‌شد.» (احتجاج طبرسى، ج1، ص18) امام جواد عليه السلام در مورد عالمانى كه در عصر غيبت از ايتام آل محمّد عليهم السلام كفالت مى‌كنند و آنها را از حيرت و سردرگمى رهايى مى‌دهند، مى‌فرمايد: «اين عالمان در نزد پروردگار عالميان بر ديگر بندگان برترى دارند، بيش از برترى آسمان بر زمين.» (عوالم، ج2، ص294) امام صادق عليه السلام عالمان را مرزبانان كشور ايمان مى‌نامد و مى‌فرمايد: «دانشمندان شيعيان ما در مرز ايمان با سپاهيان شيطان مى‌جنگند و از تهاجم آنها به شيعيان و از سيطرۀ آنان بر مستضعفان شيعه جلوگيرى مى‌كنند. اين مرزبانان هزار هزار بار از مرزدارانى كه با سپاه دشمن مى‌جنگند برترند؛ زيرا اينها از دين شيعيان ما دفاع مى‌كنند و آنها از جانشان.» (احتجاج طبرسى، ج1، ص17) و لذا رژيمهاى فاسد وجود علماى عامل را بزرگترين خطر در راه اجراى انديشه‌هاى باطل خود مى‌شناسند و با تمام قدرت در برابر آنها مى‌ايستند. حوادثى كه در سالهاى اخير در عراق، تركيه و الجزاير به وقوع پيوست، دقيقاً از همينجا سرچشمه مى‌گرفت. اين رژيمها به دليل خوشنام و خوش سابقه بودن رجال دين، انواع تهمتها را به آنها مى‌زنند و آنها را ترور شخصيّت مى‌كنند، تا بتوانند اين سدّ فولادين را از پيش پاى خود بردارند.