35
[فصل در نقد برخى از روايات]
الخبر الأوّل:
روايت كنند كه رسول صلّى الله عليه و آله گفت:
لاتَسُبُّوا أصحابي فَلَو أنَّ أحَدَكُمْ أنْفَقَ مِثْلَ احُدٍ ذَهَباً ما بَلَغَ مُدَّ أحَدِهِمْ و لانَصِيفَهُ،
[فضائل الصحابه، احمد بن حنبل: 62]
يعنى: دشنام مدهيد [در اصل: مدهى] اصحاب مرا، كه اگر يكى از شما چندان كه كوه احد زر سرخ در راه خدا صرف كند كه به پايان مرتبه يكى از صحابه من نرسد و نه نيمى از مرتبه يكى از ايشان.
الاشكال عليه:
مصنّف و جامع اين كتاب، الحسن بن على بن محمّد بن‌الحسن الطبرى گويد كه: از جمله اورادى كه مرا است بعد از توجّه به قبله به نيّت اداء فرايض قبل الاذان، يعنى پيش از بانگ نماز، اين دعا است كه:
وَ الَّذِينَ جٰاؤُ مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنٰا وَ لِإِخْوٰانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونٰا بِالْإِيمٰانِ وَ لاٰ تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنٰا غِلاًّ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنٰا إِنَّكَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ
(حشر:10) يعنى: بار خدايا! بيامرز ما را و برادران ما را. آن كسانى كه پيشى گرفتند بر ما به ايمان، و مدار در دل ما كينه آنانى كه ايمان آوردند، اى خداى ما! به درستى كه تو مهربان بخشاينده‌اى، زيرا كه تمهيد قواعد دين و تعلى اعلام اسلام در