26حال، از جهت اتقان تاريخى، متوسط و در بسيارى از موارد بلكه غالب آنها بدون مأخذ است. به همين دليل مطالب تاريخى كه در آثار وى آمده است بايد با منابع ديگر تعديل شود. با اين حال، نبايد تصور كرد كه اين مسأله در باره همه مطالب آن صادق است، به عكس، اين كتاب، نصوص تاريخى و حديثى فراوانى را براى ما نگاه داشته كه ارزش فوق العاده دارد. ساير كتب وى نيز در همين حوزه امامت بوده و عمدتا تلاش وى اثبات حقانيت امامت امام على (ع) و اولاد آن حضرت و نقد مخالفان است.

در باره اين آثار چند نكته كلى را مى توان يادآور شد:

1 . شايد دليل برجاى ماندن آثارش، يكى آن باشد كه وى نكات تازه و فراوانى را در مجادلات كلامى شيعه بويژه در مبحث امامت مطرح كرده و از روى نيازى كه شيعيان به آثارش داشتند، آنها را استنساخ كرده و به دست نسل‌هاى بعد رسانده‌اند. استدلال‌هاى كلامى وى از يك سوى و بهره‌گيرى وى از آثار اهل سنت از سوى ديگر، رنگ خاصى به آثار وى بخشيده است. وى از منابعى بهره گرفته است كه متعلق به نسلى از سنيان ضد اموى ومحبّ اهل بيت بوده و بعدها آثارشان از ميان رفته است. كار وى در استفاده از اين قبيل آثار، به كارهاى ابن طاووس و اربلى مانسته است.

2 . ويژگى ديگر كارهاى او حفظ بخشى از ميراث مكتب فضائل نويسى اهل بيت (ع) در اصفهان است. در اين زمينه يكى از نكات برجسته در آثار وى، بهره گيرى از ميراث حديثى اصفهان در باره فضائل اهل بيت است كه ميراثى گرانبها و با ارزش مى باشد. اينها آثارى است كه شاخص ترين نمونه آن مناقب ابن مردويه (م 410) است كه مع الاسف در گذر زمان از ميان رفته و تنها بازسازى شده آن توسط دوست دانشمند ما جناب آقاى حرز الدين به چاپ رسيده است. كتاب ديگر ابن مردويه كه همراه با مناقب او در يك مجلد چاپ شده كتاب ما نزل من القرآن فى على است.

كتاب ما نزل من القرآن فى على عليه السلام از ابونعيم اصفهانى نيز توسط