27

فروغ صبح فردا

بهشت روح افزايم حسين است

ز حق تنها تمنّايم حسين است

چراغ شام تاريكم رخ اوست

فروغ صبح فردايم حسين است

دو عالم، بنده‌ى عشق وى استم

و در اين راه مولايم حسين است

چه در ظاهر چه در باطن همينم

مرا پنهان و پيدايم حسين است

ندارم غير مهرش تكيه‌گاهى

مرا دنيا و عقبايم حسين است

بهشت جسم و جانم كربلايش

سرور قلب شيدايم حسين است

گرفته هر كسى مأوا به جايى

ببين اى عشق مأوايم حسين است

اگر «ياسر» به عشقش داده‌ام دل

اميد قلب تنهايم حسين است