72از مجموعه روايات سابق به دست مى‌آيد كه تمامى اعمال خوب و نيك اگر در مكه انجام شوند فضيلت دو چندان بلكه صد چندان دارند؛ نماز در مكه، روزه در مكه، انفاق در مكه، سجود در مكه و تلاوت قرآن در مكه اجر و ثوابى مضاعف در پى خواهند داشت ولى اين امر اختصاصى به كار نيك ندارد، اگر در مكه كار بدى انجام گيرد، عذاب آن هم مضاعف خواهد بود. قصد كار بد شايد عقاب نداشته باشد، اما اگر در مكه باشد گناه محسوب مى‌شود و در صورتى كه انسان اقدام به معصيت كند و آن را انجام دهد، عذاب مضاعف در انتظار اوست.
6. تسبيح در مكه
تسبيح در قرآن شأن و جايگاه رفيعى دارد، هر آنچه در آسمان‌ها و زمين است به تسبيح خداوند عزيز و حكيم مشغول است (حديد: 1)، آسمان‌ها و زمين به تسبيح خدا مشغولند (اسراء: 44)، هنگامى كه دو ابر به هم مى‌خورند و صداى غرشى از آن متصاعد مى‌شود به نام رعد، تسبيح خدا صورت گرفته است (رعد: 13)، هر كسى كه در آسمان‌ها و زمين است تسبيح‌گوى خداست (حشر: 24)، كوه‌ها و پرندگان تسبيح خدا مى‌كنند (انبياء: 79)، تسبيح اختصاص به انسان‌ها ندارد، فرشتگان خدا هم تسبيح و حمد پروردگار مى‌كنند (زمر: 75) و اگر تسبيح نبود پيامبرى مثل يونس عليه السلام از دل ماهى نجات پيدا نمى‌كرد (صافات: 143).
از همين جا به دست مى‌آيد كه تسبيح امر عام و فراگيرى بوده، شامل فرشتگان، كوه‌ها، پرندگان، پيامبران و به طور كلى هر چيزى كه در زمين و آسمان‌هاست و هر كسى كه در زمين و آسمان‌هاست مى‌شود. پس تسبيح اختصاصى به انسان ندارد، بلكه جمادات، گياهان و حيوانات را هم در بر مى‌گيرد.
از سوى ديگر تسبيح به دو قسم منقسم است؛ تسبيح تكوينى و تسبيح اختيارى. اگر آيات پيش گفته مرور شود به دست مى‌آيد تسبيحى كه در قرآن مدّ نظر است بر دو قسم است؛ بعضى آيات شامل تسبيحات تكوينى مى‌شوند و بعضى ديگر ناظر به تسبيح ارادى و اختيارى‌اند.