10عمران و آبادى خاك يمن بسيار كوشيده و تمدن‌هايى را از خود به يادگار گذارده‌اند. و امروز كتيبه‌هاى آنان با اصول علمى خوانده مى‌شود و تا حدودى تاريخچه قحطانى را روشن مى‌نمايد و هرچه دربارۀ تمدن عرب قبل از اسلام گفته مى‌شود، همگى مربوط به همين گروه؛ آن هم در سرزمين يمن، مى‌باشد.
3 - «عدنانيان»: فرزندان حضرت اسماعيل، فرزند ابراهيم خليل عليه السلام مى‌باشند، كه ريشۀ اين تيره را در بحث‌هاى آينده روشن خواهيم ساخت. و خلاصۀ آن اين است كه:
ابراهيم مأمور شد، كه فرزند خود اسماعيل را با مادر وى «هاجر»، در سرزمين مكه جاى دهد، ابراهيم عليه السلام هر دو را از خاك فلسطين به سوى درۀ عميقى (مكه) كه بى‌آب و علف بود، حركت داد، دست لطف و مهر پروردگار جهان به سوى آنان دراز گرديد و چشمۀ زمزم را در اختيار آنان گذارد، اسماعيل با قبيلۀ «جرهم»، كه در نزديكى مكه خيمه زده بودند، وصلت نمود. فرزندان زيادى نصيب وى شد، كه يكى از آنها «عدنان» است كه با چند واسطه، نسب وى به اسماعيل مى‌رسد.
فرزندان عدنان، به تيره‌هاى گوناگونى تقسيم شدند و از ميان آنان قبيله‌اى كه شهرتى به دست آورد، قبيلۀ قريش و در ميان آنان بنى هاشم بودند.
اخلاق عمومى عرب
مقصود آن رشته از اخلاق و آداب اجتماعى است، كه پيش از اسلام در ميان آنان رواج داشت، برخى از اين رسوم در ميان تمام عرب گسترش پيدا كرده بود. به طور كلى اوصاف عمومى و پسنديدۀ عرب را مى‌توان در چند جمله خلاصه نمود:
اعراب زمان جاهلى و به خصوص فرزندان عدنان، طبعاً سخى و مهمان‌نواز بودند، كمتر به امانت خيانت مى‌كردند؛ پيمان‌شكنى را گناه غير قابل بخششى مى‌دانستند؛ در راه عقيده فداكار بودند و از صراحت لهجه كاملاً برخوردار بودند؛ حافظه‌هاى نيرومندى براى حفظ اشعار و خطبه‌ها در ميان آنان پيدا مى‌شد؛ و در فنّ شعر و سخنرانى سرآمد روزگار بودند؛ شجاعت و جرأت آنان ضرب المثل بود؛