26
چرا بايد پيامبران و امامان، معصوم باشند
عصمت، يك امتياز شخصى نيست كه خداوند ويژه پيامبران و امامان ساخته باشد، بلكه نياز جامعه به شريعت، ضرورى ساخته است كه خداوند، پيا مبران را بر انگيزد وآن‌ها را با عصمت، توانمند سازد. عصمت از شرايط رهبر دينى و الهى است. چرا كه تحقيق اهداف دين و هدايت جامعه بى‌عصمت پيامبران و امامان ميسر نيست. زيرا خداوند، شريعت را براى هدايت مردم فرستاد و از مردم خواست از آن پيروى كنند. ثواب و عقاب اخروى را نيز بر آن مترتب ساخت، ناگزير بايد اين موضوع مهم، برعهده كسانى باشد كه در دانايى و عمل و اخلاق 1 شايسته پيروى باشند. اين شايستگى نيز منحصراً در عصمت است و عصمت نيز مبين همين شايستگى است.
عامل عصمت
توانايى كه خداوند در وجود پيامبران و امامان نهاده است تا ازخطا محفوظ باشند و به عصمت دست يابند، يك عامل قهرى و غير ارادى نيست. بلكه دانايى و خردمندى است كه كم و بيش همگان از آن بهره‌مند هستند. معرفتى كه آن‌ها نسبت به دين وعالم غيب دارند و ازماهيت عبادت و گناه و عواقب آن‌ها درجهان ملكوت آگاه هستند، سبب مى‌شود كه با اراده و اختيار به سمت گناه نروند و انگيزه‌اى نيز براى گناه نداشته باشند.
امامان معصوم در دانايى نيز دچار اشتباه نمى‌شوند. زيرا دانايى آن‌ها ازطريق وحى، يا الهام الهى است.اين چنين دانايى خطا پذيرنيست. رسيدن پيامبران و امامان به اين مرحله كمال و توانايى مستلزم آن است كه تعليم و تربيت آن‌ها