44كه در كتب آسمانى پيشين آمده، اين است كه او، به سوى دو قبله، نماز مى‌خواند.) از آن‌ها نترسيد؛ و (تنها) از من بترسيد! (اين تغيير قبله، به خاطر آن بود كه) نعمت خود را بر شما تمام كنم، شايد هدايت شويد.
تفسير
اين آيات همچنان مسئله تغيير قبله و پيامدهاى آن را دنبال مى‌كند در آيه نخست خطاب به پيامبر و به عنوان يك فرمان مؤكد مى‌گويد از هر جا (از هر شهر و ديار) خارج شده (به هنگام نماز) روى خود را به جانب مسجد الحرام كن «وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ»
و باز به عنوان تأكيد بيشتر اضافه مى‌كند اين فرمان دستور حقى است از سوى پروردگار كه موافق حكمت و مصلحت است «وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ» در خاتمه به عنوان تهديدى نسبت به مخالفين مى‌گويد و خدا از آنچه انجام مى‌دهيد غافل نيست.
در آيه بعد حكم عمومى توجه به مسجدالحرام را در هر مكان و هر نقطه‌اى تكرار مى‌كند و مى‌گويد از هرجا خارج شدى و به هر نقطه روى آوردى صورت خود را به هنگام نماز متوجه مسجدالحرام كن «وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ».
درست است كه روى سخن در اين جمله به پيامبر است ولى مسلماً منظور عموم نمازگزاران مى‌باشد ولى در جمله بعد براى تأكيد و تصريح اضافه مى‌كند هرجا شما بوده باشيد روى خود را به سوى آن كنيد؛ «وَ حَيْثُ مٰا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ» سپس در ذيل همين آيه به سه نكته مهم اشاره مى‌كند:
1. كوتاه شدن زبان مخالفان
مى‌گويد اين تغيير قبله به خاطر آن صورت گرفت كه مردم حجتى بر ضد شما نداشته