71نمايند، پراكندگى‌ها جمع شود و نكبت تنهايى و خودخواهى از ميان برخيزد و جاى آن نعمت اتحاد و يگانگى قرار گيرد. 1»
بقيع
شب از نيمه گذشته و صداى مناجات بندگان و شب‌زنده داران فضاى مدينه را پر كرده بود، زائران از حرم پاك رسول به طرف بقيع، مزار منور امامان راستين در حركت بودند، من نيز پس از مناجات با قاضى الحاجات از مسجدالنبى به سوى بقيع روان گشتم و كوچه‌هاى تنگ مدينه را پشت سر گذارده به مزار پاك شهيدان نزديك شده و خود را پشت ديوار بقيع يافتم، جمعى با حالى خوش مشغول نيايش بودند، اما من خود را آن قدر كوچك ديدم كه قادر به جلو رفتن نبودم، در آن هنگام كلمات دُرَربار امير المؤمنين على عليه السلام در خطبۀ مهيج و پرشور خود مرا اميدى بخشيده، زير لب خطبه را بر زبان جارى ساختم كه مى‌فرمايند:
«آل محمد صلى الله عليه و آله خود منشأ علم و از بين رفتن جهل و نادانى‌اند.
آنان استوانه‌هاى استوار اسلام و طرفداران خاص و شايستۀ دين و اتحادند. حقائق گرامى قرآن نزد آنان، و خود گنجينه علوم خداوندند، هيچ‌يك از افراد اين امّت با آنان