28
إِبْرٰاهِيمَ حَنِيفاً. 1
«بگو بى‌گمان پروردگار من به راه راست هدايتم كرده و به دينى پايدار و پاك كه آيين ابراهيم است راهنماييم فرموده است.»
شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مٰا وَصّٰى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنٰا إِلَيْكَ وَ مٰا وَصَّيْنٰا بِهِ إِبْرٰاهِيمَ وَ مُوسىٰ وَ عِيسىٰ . 2
«براى شما از دين همان را مقرر فرموده كه نوح را به آن سفارش كرد و اين همان است كه به تو وحى كرديم و چيزى است كه ابراهيم و موسى و عيسى را به آن سفارش نموديم.»
به هر حال اگر در مناسك حج كه پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله تشريع كرد دقت كنيم، خواهيم ديد اين مناسك كه مشتمل بر احرام، وقوف به عرفات، مبيت در مشعر، قربانى، رمى جمرات، سعى بين صفا و مروه، طواف و نماز در مقام ابراهيم است، همان قضايا و خاطرات و مواقف او را مجسم مى‌سازد و راستى چه حالات عجيبى است كه يك جذبۀ مخصوص الهى، انسان را به سوى آن مى‌كشاند و ذلت بندگى بنده را كه در طول تاريخ بر دوش انسان ناآگاه استوار بوده خلع، حريّت و واقعيت بندگى خداى خانه را به وى عطا مى‌فرمايد.