74؛ «كيست كه شما را از آسمان و زمين روزى مى‌دهد...؟ به زودى خواهند گفت: او الله تعالى است» و اعتراف خواهند كرد به اينكه همۀ تدبيرات جارى در انسان و غير انسان به او منتهى مى‌شود؛ چون بت‌پرستان چنين اعتقادى داشتند. 1
بنابراين، چنان‌كه ملاحظه مى‌كنيد، اقرار مشركان كه در آيات به آن تصريح شده، اقرار به ربوبيت الله عزوجل است، اما اقرار به توحيد خدا در ربوبيت نيست و آنها از اين جهت در پاسخ، از الله نام برده‌اند و از ديگر خدايانى كه آنها را نيز در هستى منشأ اثر مى‌دانند، نام نمى‌برند كه يا الله را بزرگ‌تر از آنان مى‌دانستند و يا او را خدايى مى‌دانند كه همۀ اين تدبيرها به او منتهى مى‌شود؛ چون به پندار آنان، او پدر است و خدايان ديگر، فرزندانش.
در ميان قُدَما نيز مفسرانى هستند