75كه اقرار مشركان را به مانند صاحبان ديدگاه تكفيرى تفسير كرده‌اند. مثلا «طبرى» كه از قدماست، در تفسير آيۀ: فَلاٰ تَجْعَلُوا لِلّٰهِ أَنْدٰاداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ؛ «پس براى خدا همتايانى قرار ندهيد درحالى‌كه خود مى‌دانيد» (بقره: 22) مى‌نويسد:
گمان مى‌كنم آنچه «مجاهد» 1 را وادار كرده كه با تأويلِ اين آيه، خطاب آيه را به اهل تورات و انجيل و نه ديگر مشركان نسبت دهد، اين گمان بود كه مشركانِ عرب چون منكر وحدانيت خدا بودند و در مقام عبادت و بندگى، ديگران را با او شريك مى‌كردند، الله را خالق و رازق هستى نمى‌دانستند. البته اين هم نظرى است، اما خدا كه ثنايش با شكوه باد، در