62خدايى صرفاً براى عبادت و شفاعت است.

آيات سورۀ مؤمنون نيز دليل تمانع را بيان فرموده، اما دو مطلب ديگر را نيز به آن افزوده است:

1. اقرار آنها به خالقيت خدا؛

2. گمانشان به وجود فرزندانى براى خدا.

بدين ترتيب، براى ما روشن مى‌سازد كه عقيدۀ اين مشركان در اقرار به اينكه خالقِ مدبّر، خداست، دربردارنده و همراه با اعتقاد به وجود فرزندانى براى خداست كه در اثرگذارى بر برخى از جنبه‌هاى جهان هستى، مستقل هستند. بر اين اساس، سه محور در آيات وجود دارد كه حقيقت عقيدۀ اين افراد را كشف مى‌كند:

الف) اقرار مشركان به خالقيت خدا و مديريت او نسبت به جهان هستى؛

ب) اعتقادشان به وجود فرزندانى براى خدا؛

ج) اعتقادشان به اثرگذارى خدايان