47وجود دارد كه بر اين نكته تصريح دارد كه مشركان، خدايان خود را منشأ سود و زيان مى‌دانستند. اين نصوص را به دو بخش مى‌توانيم تقسيم كنيم:
اول: آيات كريمه
1. إِنْ نَقُولُ إِلاَّ اعْتَرٰاكَ بَعْضُ آلِهَتِنٰا بِسُوءٍ (هود: 54)
[چيزى] جز اين نمى‌گوييم كه بعضى از خدايان ما به تو آسيبى رسانده‌اند.
اين آيه بر اعتقاد مشركان به اين امر دلالت صريح دارد كه خدايانشان به پيامبر خدا، حضرت هود(ع) آسيب رسانده‌اند.
2. وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللّٰهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا (مريم: 81)
و به جاى خدا، معبودانى اختيار كردند تا براى آنان [مايه] عزت باشد.
اين آيه نيز بر اين امر دلالت آشكار دارد كه مشركان به عبادت غير