29اى بهترين كسى كه در زمين پايين استخوان‌هاى توست. از بوى خوش تو سرزمين‌هاى پايين ومرتفع خوشبو شد.
جانم فداى قبرى كه تو ساكن آن هستى، قبرى كه در آن عفاف وجود وكرم است.
آن‌گاه شخص اعرابى از آنجا بيرون رفت. در اين هنگام چشمانم را خواب فراگرفت، پيامبر(ص) را در خواب ديدم، به من فرمود: اى عتبى! به دنبال اعرابى برو واو را بشارت بده كه خداوند از گناهانش در گذشت.
نكته قابل توجّه اينكه: آنقدر اين قصه واشعار آن معروف است كه صدها سال است كه تاكنون بر دو عمود از شبكه‌هاى حجره پيامبراكرم(ص) نوشته شده است.
علماى اهل سنت و تعميم آيه به بعد از حيات
برخلاف برداشت وهابيان عموم عالمان اسلام از آيه عموم را فهميده و بين زمان حيات و پس از فوت آن حضرت فرقى قائل نشدهاند.
1. محمّد بن علوى مالكى مى‌گويد:
ومن أراد تخصيصها بحال الحياة فما اصاب؛ لانّ الفعل في سياق الشرط يفيد العموم، وأعلى صيغ العموم ما وقع في سياق الشرط كما في «ارشاد الفحول» 1، وتخصيصها بأحدهما يحتاج