13اثبات رسانده است،گرچه تمام امور به اذن و اراده خداوند متعال مى‌باشد; به اين معنا كه عمل اسباب و تأثير آن همگى به قدرت دادن خداوند متعال در حدوث و بقاست.
لذا امام على(ع) به عباية بن ربعى اسدى كه از او راجع به استطاعت سؤال كرده بود فرمود:
انّك سألت عن الاستطاعة، فهل تملكها من دون الله أو مع الله؟... 1
تو از استطاعت سؤال كردى، آيا تو آن را بدون خدا مالكى يا با خدا؟...
در نتيجه نظام سببيت در عالم وجود قائم است و رابطه بين علت و معلول و سبب و مسبب امرى ضرورى است، ولى اين قوانين و علايق ضرورى به نحو استقلال عمل نمى‌كنند، بلكه خداوند است كه ضرورت را به آنها داده و از اراده او جدا نيستند و حدوثاً و بقاءً به او وابسته‌اند.
علامه طباطبايى(ره) در اين باره مى‌نويسد:
وقد بيّن القرآن الشريف علي ما يفهم من ظواهره قوانين عامة كثيرة في المبدأ و المعاد و ما رتّبه الله تعالي من أمر السعادة و الشقاوة، ثم خاطب النبي(ص) بقوله:
(وَ نَزَّلْنٰا عَلَيْكَ الْكِتٰابَ