18اما در قرآن كلمه «قرن» در «قوم» استعمال شده نه در زمان، قومى كه افراد آن را يك زمان يا يك سلطه يا عنوانى از عناوين جمع نموده است؛ چه آنكه در صد سال زندگى كرده باشند يا بيشتر و يا كمتر.
خداوند متعال مى‌فرمايد:
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنٰا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنّٰاهُمْ فِي الْأَرْضِ مٰا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّمٰاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرٰاراً وَ جَعَلْنَا الْأَنْهٰارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنٰاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنْشَأْنٰا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ (انعام: 6)
آيا نديدند چقدر از اقوام پيشين را هلاك كرديم؟! اقوامى كه (از شما نيرومندتر بودند؛ و) قدرت‌هايى به آنها داده بوديم كه به شما نداديم؛ باران‌هاى پى‌درپى براى آنها فرستاديم؛ واز زير (آبادى‌هاى) آنها، نهرها را جارى ساختيم؛ (اما هنگامى كه سركشى وطغيان كردند،) آنان را بخاطر گناهانشان نابود كرديم؛ وجمعيت ديگرى بعد از آنان پديد آورديم.
در قرآن كريم لفظ «قرن» در هفت موضع به كار رفته و در هيچ يك از آن موارد در مورد زمان به كار نرفته است؛ چه در صد سال يا كمتر يا بيشتر، بلكه مقصود به آن در تمام موارد جماعتى است كه در يك زمان و در يك زمينه زندگى مى‌كرده‌اند.
و اما به لحاظ لغت، ابن منظور مى‌گويد: