17
فَيَجيئانِ مَعاً، فَهُنالِكَ اسْتَحوَذَ الشَّيطانُ عَلى أَولِيائِهِ وَ نَجَا الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِنَ اللهِ الحُسنى. 1
اى مردم! همانا شروع وقوع فتنهها هواهايى است كه متابعت مىشود و احكامى است كه بدعت گذاشته مىشود و در آن با كتاب خدا مخالفت شده و مردانى تحت ولايت مردانى ديگر مىروند. پس اگر باطل خالص باشد بر صاحب خرد محققى نمىماند و اگر حق خالص باشد اختلاف نمىباشد ولى دستهاى از اين و دستهاى از آن گرفته مىشود و با هم ممزوج شده و آورده مىشود. و در آن صورت است كه شيطان بر اوليائش تسلط مىيابد و تنها كسانى كه از جانب خدا بر آنان نيكى نوشته شده نجات مىيابند.
مفضل بن يزيد مىگويد: امام صادق(ع) به من فرمود:
أَنهاكَ عَن خِصلَتَيْنِ فِيهِما هَلاكُ الرِّجالِ: أَنهاكَ أَنْ تَديِنَ اللهَ بِالباطِلِ، وَ تُفتِىَ النّاسَ بِما لاتَعلَمُ. 2
تو را از دو خصلت نهى مىكنم كه در آن دو هلاكت مردان است: نهى مىكنم تو را از اينكه به باطل اعتقاد پيدا كنى، و اينكه به آنچه نمىدانى فتوا دهى.
ابوعبيده حذاء از امام باقر(ع) نقل كرده كه فرمود:
مَنْ أَفتىَ النّاسَ بِغَيرِ عِلمٍ وَ لا هُدىً لَعَنَتهُ مَلائِكةُ الرَّحمَةِ وَ مَلائِكَةُ العَذابِ، وَ لَحِقَهُ وِزرُ مَن عَمِلَ بِفُتياهُ.
هركس براى مردم به غير علم و هدايت فتوا دهد وزر و وبال
كسانى كه به فتواى او عمل كردهاند بر او ملحق مىگردد.