1) . همان، ج1، ص217.

2) . ر.ك: روايات سيف در تاريخ طبرى، ج2، ص702؛ ج3، صص4، 9، 43، و روايات ابى‌مخنف، ج3، صص443و 476.

3) . دلايل تضعيف سيف خواهد آمد. يحيى بن‌معين درباره ابومخنف مى‌گويد: «به او اطمينان نيست. وى در 157ه.ق درگذشت و همتاى سيف بن‌عمر تميمى صاحب ردّه بود». سير اعلام النبلاء، ج7، ص302 ؛ ابن‌جوزى وى را در الضعفاء والمتروكين، ج1، ص28 ياد كرده و گفته است: «لوط بن‌يحيى ابومخنف را يحيى ثقه نمى‌داند و بار ديگر گفته است كه وى اعتنا كردنى نيست». ابوحاتم رازى مى‌گويد: «وى متروك الحديث است». دارقطنى نيز او را ضعيف دانسته است. ابن عدى در الكامل فى ضعفاء الرجال، ج7، ص241، از او نام مى‌برد و مى‌گويد: «اين [ابومخنف] را كه ابن معين مى‌گويد ائمه (بزرگان علم و حديث) با او موافق بوده‌اند...، من چيزى از احاديث سنددار از وى نمى‌دانم كه آن را ذكر كنم، بلكه تنها اخبار ناخوشايندى از وى مانده است كه دوست ندارم آنها را ذكر كنم. ابن‌حجر در لسان الميزان، ج4، ص492 مى‌گويد: ابو مخنف، اخبارى تالف (تلف شده و ضايع شده) است كه به وى اعتماد نمى‌شود. ابوحاتم و ديگران او را ترك كرده‌اند... و ابو عبيد آجرى مى‌گويد كه از ابوحاتم درباره وى پرسيدم. او دست خويش را تكان داد و گفت: «آيا كسى از چنين چيزى مى‌پرسد؟ عقيلى نيز او را در گروه ضعفاء آورده است». ر.ك: الجرح و التعديل، ج7، ص182؛ نجاشى در رجال خود (ص224) از او چنين نام مى‌برد: «وكان يسكن إلى ما يرويه». اين عبارت بر توثيق وى دلالت ندارد، بلكه چيزى را كه مى‌تواند ثابت كند، اين است كه نجاشى در مرويات او مشكلى نيافته است.