81فرموده است: «وَجَبَ الْاِحرامُ لِعلّةِ الْحَرمِ» 1؛ «احرام به خاطر احترام و تكريم حرم الهى واجب شده است.»
همچنين در حديثى ديگر امام صادق(ع) در اين باره مى‌فرمايد:
حُرِّمَ المَسجِد لِعِلَّةِ الكَعبَةِ وَ حُرِّمَ الحَرَم لِعَلَّ‌ّةِ المَسجِد وَ وَجَبَ الاِحرامُ لِعِلَّةِ الحَرَم. 2
حرمت مسجد به خاطر كعبه و حرمت حرم به خاطر مسجدالحرام است و احرام به جهت حرمت [تكريم] حرم واجب شده است.
ج) لباس تحريم گناهان
يكى از اسرار و فلسفه‌هاى احرام اين است كه شخص زائر و حج‌گزار با درآوردن و كندن لباس دوخته از بدن خود، تمام زشتى‌ها و پليدى‌ها، كج‌روى‌ها و نافرمانى‌ها و شرارت‌ها و تجاوزگرى‌ها را نيز، دور مى‌اندازد و با پوشيدن لباس احرام، تمام معاصى و گناهان و هر آنچه را كه خداى تعالى حرام كرده است بر خود حرام مى‌سازد.
چنان‌كه امام زين العابدين(ع) در حديث معروف خود به شبلى در اين باره فرموده است:
... فَحينَ احرَمتَ، نَوَيتَ انَّكَ حَرَّمتَ عَلي نَفسِكَ كُلَّ مُحرَّمٍ‌ٍ حَرَّمَهُ اللهُ عَزَّوَجَلّ... 3
آيا موقع محرم شدن، متوجه اين معنى بودى كه تمام آنچه را كه خداوند حرام كرده است بر خود تحريم نمايى و هرگز پيرامون آن نگردى؟
از اين رو، مراد امام(ع) كه مى‌فرمايد: «حج‌گزار هنگام احرام بستن، قصد كند هر چه را خدا بر وى حرام كرده، او هم بر خود حرام كند»، ترك همه معاصى و گناهان است. پس احرام در ميقات، بدين معنى است كه خدايا! من تعهد مى‌كنم كه همه محرمات را بر خود تحريم كرده، و براى هميشه آنها را ترك كنم. 4
در واقع، حج‌گزار، لباس دوخته را از تن در مى‌آورد تا با امام سجاد(ع) هم صدا گردد: «خدايا من ديگر لباس گناه به تن نمى‌كنم و از هر گناهى توبه مى‌كنم».
آن‌گاه لباس ندوخته (احرام) به تن مى‌كند كه هيچ‌گونه، رنگى نگرفته و حلال و