61امام حسن مجتبى(ع) در كنار خانه كعبه، در حالى كه خود را به ركن يمانى چسبانده بود، با خدا راز و نياز مى‌كرد: خدايا! به من نعمت‌هاى فراوان عطا كردى و مرا شكرگزار آن نيافتى، مرا آزمودى و صابر و شكيبا نيافتى، امّا به خاطر ناسپاسى، از من سلب نعمت نكردى و چون شكيبايى لازم را نكردم، به شدّت ابتلا و گرفتارى من نيفزودى، « الهي ما يَكونُ مِنَ الكَريمِ الاَّ الكَرَم »؛ «خدايا از كريم جز كرامت و بزرگوارى سزاوار نيست». 1
ج) جايگاه حج در سيره امام حسين(ع)
بهترين و مهم‌ترين شاهد بر اهمّيت حج، گفتار و به ويژه رفتار ائمه معصومين: نسبت به انجام حج و زيارت خانه خدا مى‌باشد كه با آن مقام والا و رفيع خويش، پياده و گاهى با پاى برهنه باكمال خضوع و فروتنى راه مكّه را مى‌پيمودند. بدون شك، پياده‌روى آنان، نه به دليل نداشتن مركب سوارى و نه از جهت خوددارى از مصرف و بذل مال در راه حج بود، بلكه دستور مى‌دادند مركب‌ها را به همراه مى‌كشيدند كه كسى آنان را به بخل نسبت ندهد.
از اين رو، درباره امام حسين(ع) در روايات آمده است:
لَقَد حَجَّ الحُسَينُ بنُ عَليّ(ع) خَمْساً وَ عِشرينَ حَجَّةً ماشياً وَ انّ النّجائبَ لَتقادُ مَعَه. 2
امام حسين(ع) 25 بار، با پاى پياده حج انجام داد و افراد برگزيده و بزرگانى نيز، آن حضرت را همراهى مى‌كردند.
شيخ عباس قمى(ره) در اين باره مى‌گويد: «درباره زهد و عبادت آن حضرت روايت شده است كه 25 حج پياده به جا آورد، در حالى كه شتران، محمل‌ها را از عقب او مى‌كشيدند». 3
روايت شده است كه گاهى در سفرهاى حج امام حسن و امام حسين8 مردم به آنان اقتدا كرده، به احترامشان از مركب‌ها پياده مى‌شدند و پياده به راه مى‌افتادند و