90موضوع صحبت زيد با احول، بحث امامت نيست، بلكه قيام زيد است. حقيقت اين است كه زيد در حال جمع كردن يارانى براى خود بود و مى‌خواست با جمع‌آورى و سازمان‌دهى شيعيان، عليه بنى‌اميه قيام كند و حكومت را به اهلش؛ يعنى اهل‌بيت(عليهم السلام) بسپارد.
اين گفت‌وگو در زمان امامت امام باقر(ع) صورت گرفته است. زيد هنگام شهادت پدرش امام سجاد(ع)، حدود 15 يا20 سال داشت. اما در زمان امام باقر(ع) كه سن او اقتضاى قيام را پيدا مى‌كند، به فكر قيام عليه بنى‌اميه مى‌افتد، ولى در آن زمان، شرايط براى قيام مساعد نبوده است. روى همين حساب امام باقر(ع) زيد را از قيام مسلحانه منع كرد. زيد هم پذيرفت و در آن شرايط قيام نكرد. احول هم به زيد مى‌گويد، قيام تو در شرايط فعلى به مصلحت نيست و من تو را همراهى نمى‌كنم.
در زمان امام صادق(ع) كه بنى‌اميه در حال سقوط بود و روز به روز ضعيف‌تر مى‌شد، امام صادق(ع) زيد را به قيام تشويق كرد. به اين ترتيب، زيد به فرمان امامش قيام كرد و به شهادت رسيد.
البته رسول خدا(ص)، موضوع قيام زيد و شهادت او را پيش‌بينى كرده بود. آن حضرت به امام حسين(ع) خبر داده بود، فردى از نسل تو به نام زيد به شهادت مى‌رسد و روز قيامت، او و اصحابش سرافرازانه وارد بهشت مى‌شوند. 1 امام حسين، امام سجاد، امام باقر و امام صادق(عليهم السلام)، نيز از شهادت زيد در منطقه كناسه كوفه خبر داده بودند و زيد نيز از اين موضوع آگاه بود.