201
تصرف امام كودك در اموال خود و ديگران
ممكن است در معاملات اقتصادى دچار مشكل شوند. روى همين حساب، اختيار اموال خود را ندارند و بايد ولى يا قيّم آنها در مورد مسائل مالى آنها تصميم بگيرد، ولى انبياء و اولياى الهى كه از نظر عقلى در اوج هستند و هيچ‌گونه كمبودى ندارند، به ولىّ يا قيّم نيازى ندارند و نه تنها مى‌توانند در مورد مسائل مالى خود تصميم‌گيرى كنند، بلكه مى‌توانند درباره اموالى مانند خمس و زكات هم تصميم بگيرند. نمونه‌اش حضرت يحيى و عيسى كه در سنين خردسالى پيامبر شدند و رهبرى مردم را به دست گرفتند. آيا آنها براى تصرّف در اموالشان به اجازه كسى نياز داشتند؟
خليل كه با حوصله و دقت، حرف‌هاى سيد را گوش مى‌كند، وسط بحث تذكرى آيين‌نامه‌اى مى‌دهد: البته سؤال من در مورد انبياء نبود. همه مسلمان‌ها قبول دارند كه پيامبران خدا، علم خود را از راه آموزش و مدرسه به دست نياورده‌اند. سؤال من درباره امام زمان(عج) بود كه چطور كودكى مى‌تواند، رهبر مردم شود؟
سيد در جوابش مى‌گويد: علم لدنى، مخصوص پيامبران نيست، بلكه هر كس شايستگى آن را داشته باشد، خدا به او مى‌دهد. جالب اين است كه خداوند در قرآن، علم لدّنى را در مورد حضرت خضر مطرح مى‌كند و مى‌فرمايد: «[در آنجا] بنده‌اى از بندگان ما را يافتند كه رحمت [و موهبت عظيمى] از سوى خود به او داده و علم فراوانى از نزد خود به او