200فرمان نبوت [و عقل كافى] در كودكى به او داديم». 1
منبع علم پيامبران و امامان
برادر عزيز، خليل! حرف شما در مورد افراد عادى درست است. انسان‌هاى عادى بايد دوران كودكى و جوانى را طى كنند، سال‌ها به مدرسه و دانشگاه بروند و آموخته‌هاى خود را به كار بگيرند تا به مرور زمان، صلاحيت‌هاى علمى و عملى پيدا كنند، ولى حساب انبياء و اولياى الهى از مردم عادى جداست. آنها از راه كتاب و مدرسه علمى نمى‌آموزند، بلكه از راه الهام و تعليم خداوند معارف دينى و علوم مورد نيازشان را مى‌آموزند. جنس اين علوم با علوم مدرسه‌اى تفاوت دارد. قرآن به اين نوع علوم، «علوم لدنّى» مى‌گويد؛ يعنى علومى كه از راه غير عادى و به طور مستقيم، از عالم غيب به فردى القا مى‌شود.
البته اين فقط حضرت يحيى و عيساى خردسال نيستند كه به آموزگار و مدرسه نيازى ندارند، بلكه همه پيامبران الهى در هر سن و سالى كه به مقام نبوت رسيدند، از راه الهام و تعليم خداوند، از آموزه‌هاى الهى و اسرار هستى آگاه شدند، نه از راه آموزش و مدرسه. درست به همين دليل است كه خداوند در قرآن، پيامبر اسلام را امّى معرفى مى‌كند. 2 امّى؛ يعنى مدرسه نرفته، نه جاهل و بى‌سواد.
مسائل مالى هم همين‌طور؛ بچه‌هايى كه هنوز به سن بلوغ نرسيده‌اند، چون هنوز سرد و گرم روزگار را نچشيده‌اند و رشد عقلى پيدا نكرده‌اند،