24آنگاه كه پيامبر(ص) راهى نبرد با روميان در سرزمين تبوك گرديد، على(ع) را همراه خود نبرد؛ زيرا وجود او در مدينه براى جلوگيرى از فتنه‌گرى منافقان، لازم و ضرورى بود، ولى دشمنان به شايعه‌پردازى دست زدند و گفتند: روابط پيامبر(ص) با على(ع) به تيرگى گراييده، لذا او را به همراه خود نبرده است. على(ع) خود را به لشگرگاه اسلام رساند و اين شايعه را بازگو نمود. پيامبر(ص) در پاسخ فرمود:
«آنان دروغ گفته‌اند. من تو را براى حفظ خانه و خانواده‌ام جانشين خويش ساخته‌ام. پس بازگرد و جانشين من در خانواده من و خانواده خودت باش. آيا خوش ندارى براى من آن گونه باشى كه هارون براى موسى بود، با يك تفاوت كه پيامبرى پس از من نيست؟» 1اين حديث به روشنى بيانگر آن است كه على(ع) تمام صلاحيت‌ها و اختيارات هارون(ع) را جز نبوت دارا بوده است. يكى از مناصب هارون، وزارت او براى موسى(ع) بوده است، چنان كه مى‌فرمايد:
«وَ اجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي* هٰارُونَ أَخِي». 2
«هارون را كه از خاندان من است، وزير من قرار ده».
استثناى نبوت در كلام رسول خدا (ص) حاكى از آن است كه كليه مسئوليت‌هاى هارون را على نيز دارا بود واين جانشينى تنها به جنگ تبوك اختصاص نداشت، بلكه يك ضابطه كلى بود كه جانشينى در غزوه تبوك يكى از مصاديق آن به شمار مى‌آمد و اگر مقصود