42 اين روى، طلحه و زبير را برانگيخت و آن دو را بر ضد اميرمؤمنان على(ع) به قيام و شورش واداشت. ¹بر پايه گزارشى آن دو در مكه به عايشه پيوستند و او را به جنگ با على(ع) برانگيختند. عايشه نزد امّ‌سلمه، همسر رسول خدا(ص) آمد و گفت:

پسر عمو و شوهر خواهرم خبر داده‌اند كه عثمان بى‌گناه كشته شد و بيشتر مردم از بيعت كردن با على(ع) ناخشنود بوده و گروهى از مردم بصره نيز با او مخالفت كرده‌اند؛ پس اگر تو با ما همراه شوى، شايد خدا امر امت محمد را به دست ما اصلاح كند. ²امّ‌سلمه كه از اجتماع آنان به قصد شورش بر ضد على(ع) آگاه شد، عايشه را نصيحت كرد و فرمود:

رسول خدا(ص) تو را از بيرون رفتن از شهر نهى كرد و فرمود: ستون دين با زنان قوام پيدا نمى‌كند؛ حميّت زنان فرو بستن ديدگان و پنهان داشتن بدن‌هايشان است. اگر رسول خدا(ص) تو را سرزنش كند، چه مى‌گويى. ³