33 بود، مى‌نگريست. خاطرات شيرين و تلخ زندگانى خود با وى را در ذهن خويش مرور مى‌كرد. ساعتى بعد كه روح از جسم ابوطالب، به عالم علوى پر كشيد، پيامبر(ص)، شخصاً وى را تجهيز و آماده براى دفن در قبرستان معلاۀ نمود.

از هنگامى كه فاطمه بنت اسد(س)، در اثر رحلت ابوطالب(ع) تنها شده بود، محبت پيامبر(ص) و اميرالمؤمنين(ع) به او زيادتر شد.