12بار خدايا اينان اهل‌بيت من هستند، زشتى و پليدى را از آنان دور ساز و ايشان را پاك و منزّه گردان».
اساساً، در جستجوى انسان كامل بودن، يك نياز فطرى است.
او مى‌خواهد معنويت، فضيلت و تقدس را به صورت عينى ببيند و لمس كند. آگاهى و پيروى از اهل‌بيت(عليهم السلام) به اين نياز پاسخ مى‌دهد. بودن با آن‌ها حيات است و دورى از آنان تباهى. «خش الكنانى» مى‌گويد:
«سَمِعتُ اباذر يَقُولُ وَ هُوَ آخذ باب الكَعبَة: ايّهَا الناسُ مَن عَرَفَني فَاَنَا مَن عَرَفتُم وَ مَن انكَرَني فَاَنَا ابُوذَر سَمِعتُ رَسُول‌الله(ص) يَقُولُ: مَثَلُ أهل بَيتي كَمَثَلِ سَفينَة نُوح مَن رَكِبَها نَجى وَ مَن تَخَلَّفَ عَنها غَرَق 1؛ ابوذر غفارى را ديدم در حالى كه درب خانۀ كعبه را گرفته بود، با صداى بلند فرياد مى‌زد: اى مردم من ابوذرم و از رسول خدا(ص) شنيدم كه مى‌فرمود: اهل بيت من همانند كشتى نوح است كه هر كس سوارش شد، نجات يافت و هر كس از آن رو گردانيد، غرق شد».
ابن عباس هم از قول رسول خدا(ص) اهل بيت(عليهم السلام) را مايۀ امن و امان مى‌شمارد و مى‌گويد: رسول‌الله فرمود:
«اَلنُّجُومُ أَمانٌ لأَهلِ الأرضِ مِنَ الغَرَق وَ أهلُ بَيتي أمانٌ لأُمَّتي مِنَ الاختِلاف فَإذا خالَفَتها قَبيلَة مِنَ العَرَب اختَلَفُوا فَصادُوا