12اسلام و امت اسلامى منبع قدرت و سرچشمۀ نيرو نيست، مانند ديگر احكام اسلام كه بدرستى پياده نمى‌شود، به جهت عدم توانايى برنامه‌هاى تشريعى اسلام نيست بلكه مشكل عمده نحوۀ عملكرد ما و كيفيت پياده نمودن اين برنامه‌هاى پرمحتوا است.
هنگامى كه به شكل و قالب و ظاهر بسنده مى‌شود و از محتوا غافل و يا عمداً از محتوا تهى مى‌گردد، خواه‌ناخواه برنامه اثر و خاصيت خود را از دست مى‌دهد و چه بسا به عاملى منفى، درست در جهت خلاف اهداف اصل عمل تبديل مى‌گردد.
حكام و سران كشورهاى اسلامى كه قدرت و بقاى خود را در تكيه زدن بر قدرتهاى استكبارى و وابستگى به آنها مى‌دانند و يا قدرت حاصل از وحدت مسلمانان را در جهت منافع خود و استكبار و مزاحم و مانع و خطرناك مى‌شمارند؛ بهترين راه نجات را در بى‌محتوا كردن اين مراسم با شكوه و مناسك وحدت و قدرت‌آفرين مى‌دانند. به ويژه آنان كه داعيه سيادت و يا به قول خود خدمت به حرمين را دارند و از نوعى رهبرى مذهبى جهان اسلام دم مى‌زنند و در منجلاب وابستگى و سرسپردگى فروغلتيده‌اند.
بررسى تاريخ حجّ بيت اللّٰه الحرام نشان مى‌دهد كه اين خانه و پايگاه توحيد، همواره از طرف انبياى الهى و پيروان راستين و موحّد آنان، مركزى بوده براى تحصيل قدرت و كسب امكان براى استقرار پايه‌هاى توحيد در زندگى انسانها؛ ولى به طور مداوم از طرف حاميان شرك و سردمداران جهل و ستم و استكبار، در معرض تهاجم قرار داشته، اين