114فراوانى به مجريان اين فرمان پرداخت گرديد. 1
نويسنده: بخش دوم گفتار سمهودى درست و دقيقاً مطابق با حوادثى است كه در طول تاريخ، از سوى حكومتها در مقابل اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله به وقوع پيوسته است و دليل روشن بر گفتار وى، قبل از اقدام متوكّل كه در اواسط قرن سوّم صورت گرفته است اقدام بنى‌اميه در تخريب و انهدام خانۀ فاطمۀ زهرا عليه السلام است كه در قرن اول صورت گرفت ليكن بخش اول گفتار سمهودى را-در مورد قبر يگانه يادگار رسول خدا-بايد يك نوع تحريف تاريخ و تغيير واقعيّت دانست؛ زيرا وى به جاى انگيزۀ واقعى اين موضوع، رايج نبودن بنا و ساختمان بر قبور بزرگان را دليل اختفاى قبر آن حضرت معرفى مى‌كند. در صورتى‌كه قبور عده‌اى از صحابه و اقوام ديگر رسول خدا صلى الله عليه و آله در مكه و مدينه در داخل و خارج بقيع مشخص مى‌باشد و لذا بايد علت اختفاى قبر آن حضرت را در جاى ديگر جستجو كرد و انگيزۀ واقعى آن را همانگونه كه هست، بيان نمود؛ همان انگيزه و علّتى كه در منابع حديثى و تاريخى شيعه و اهل سنت منعكس گرديده است و آن عبارت است از وصيت و تأكيد فاطمه زهرا عليها السلام بر اين كه پيكر پاكش شبانه دفن شود و قبر مطهرش پنهان و مخفى گردد.
در صحيح بخارى و صحيح مسلم، در ضمن نقل جريان اختلافِ‌نظر حضرت زهرا عليها السلام با اقدام و عملكرد ابوبكر در مورد فدك و ارث رسول خدا صلى الله عليه و آله از عايشه چنين آمده است:
«فوجدت فاطمة على أبي بكر في ذلك فحجرته فلم تكلمه حتى توفيت و عاشت بعدالنّبي صلى الله عليه و آله ستة اشهر، فلما توفيت دفنها زوجها علي ليلاً و لم يؤذن بها أبابكر و صلّى عليها». 2
فاطمه عليها السلام از جهت مصادره فدك نسبت به ابوبكر رنجش خاطر پيدا كرد و با او سخن نگفت تا از دنيا رفت.
عايشه اضافه مى‌كند:«فاطمه پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله شش ماه زنده بود و چون از دنيا رفت همسرش على، ابوبكر را از وفات وى مطلع نساخت و خودش بر پيكر او نماز خواند